BWA Galeria Sztuki w Olsztynie serdecznie zaprasza na spotkanie z cyklu popołudniowych wykładów o sztuce współczesnej, które odbędzie się 7 grudnia (czwartek) o godz. 17:30 w siedzibie galerii – Piłsudskiego 38, Olsztyn.

Wykład jest wydarzeniem towarzyszącym XIII Quadriennale Drzeworytu i Linorytu Polskiego.

 

Robert Budzinski, artysta urodzony 5 kwietnia 1874 roku w Klein Schlaefken (dziś Sławka Mała) pod Nidzicą był w latach 20. i 30. XX wieku twórcą popularnym i docenionym, szczególnym uznaniem cieszyły się jego grafiki. W Królewcu spędził najbardziej twórcze lata. Sylwetka tego mało znanego dziś w Polsce artysty zasługuje na przedstawienie zarówno  ze względu na poziom artystyczny jego dzieł, jak i rolę jaką pełnił w życiu artystycznym Prus Wschodnich. Jego twórczość i życie stanowią element spuścizny odziedziczonej przez Polskę, Litwę i Rosję. Historia jego życia i twórczości jest przykładem artis et vitae nacechowanej balastem wydarzeń wieku XX. Budzinski to artysta oczarowany genius loci naszego regionu. Całe życie unikał wielkich centrów kulturalnych, chociaż był znany i wabiony przez różne środowiska artystyczne. Miarą docenienia docenieniem wkładu Budzinskiego w dziedzictwo kulturowe Europy jest zamieszczenie jego grafiki w katalogu wystawy mającej miejsce w Norymberdze w roku 2002, poświęconej koloniom artystycznym w Europie. Wystawa zaistniała pod auspicjami Parlamentu Europejskiego.

 

Grafiki Budzinskiego były znane w Polsce w okresie międzywojennym. Hieronim Skurpski znał i podziwiał jego grafiki w okresie międzywojennym. Budzinski bywał w przedwojennym Olsztynie i tworzył graficzne wizerunki miasta. Czas narodowego socjalizmu to wewnętrzna emigracja artysty, doświadczonego utratą syna straconego w obozie koncentracyjnym, jak i śmiercią serdecznego przyjaciela w więzieniu w tym czasie. Artysta osiadł po perygrynacjach wojennych w Wartburgu, a później w uniwersyteckim mieście Marburgu. Wraz z utratą głównego źródła inspiracji, jakim były dla niego Prusy Wschodnie, jego twórczość nie odzyskała charakterystycznego humoru, przewrotności, mocy twórczej dzieł tworzonych w Prusach Wschodnich.

 

dr Ewa Gładkowska - historyk sztuki, adiunkt w Pracowni Przedmiotów Teoretyczno - Metodycznych Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Doktorat napisała pod kierunkiem prof. Tadeusza Chrzanowskiego. Członkini Grupy Roboczej Polskich i Niemieckich Historyków Sztuki i Konserwatorów. Główne obszary badań: historia sztuki nowoczesnej, historia estetyki, socjologia sztuki oraz dziedzictwo kulturowe Warmii i Mazur. Autorka licznych publikacji w języku polskim, niemieckim i angielskim poświęconym sztuce najnowszej, socjologii sztuki oraz dziedzictwu Warmii i Mazur.

 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.