Michał Sawaniuk (1938 - 2003) - malarstwo

Wernisaż wystawy: 4 lutego, godz. 17.00

4 lutego - 14 marca, sala kameralna

Michał Sawaniuk. Artysta malarz i pedagog. Związany od młodości z Olsztynem i jego środowiskiem artystycznym, ma w swoim dorobku dwadzieścia pięć wystaw indywidualnych oraz udział w trzydziestu dwóch wystawach zbiorowych prezentowanych w kraju i za granicą m.in. w Kaliningradzie -1968, Kopenhadze -1976, Wielkiej Brytanii - 1977-79, w Dusseldorfie -1978, Hamburgu -1979, Heide -1986, Offenburgu - 1997.

Urodzony w 1938 roku w Lidzie na Nowogródczyźnie. Absolwent Liceum Pedagogicznego w Bartoszycach, później Studium Nauczycielskiego w Olsztynie. Studia artystyczne odbył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskując w 1967 roku dyplom z malarstwa w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego. Po studiach wrócił do Olsztyna i podjął pracę w Studium Nauczycielskim na Wydziale Technicznym, prowadząc zajęcia w zakresie artystycznej obróbki drewna, gdzie pracował do czasu likwidacji SN w 1969 roku.

Przez 21 lat pracował jako artysta plastyk, podejmując się różnych prac zleconych. Organizował własną pracownię ceramiczną oraz współpracował z Cepelią, tworząc przedmioty użytkowe.

W 1990 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej na stanowisku starszego wykładowcy, prowadząc zajęcia z rzeźby. Po uzyskaniu kwalifikacji I stopnia - doktoratu, z zakresu malarstwa w gdańskiej ASFJ pracował jako adiunkt w Katedrze Malarstwa na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. W 2003 roku uzyskał kwalifikacje II stopnia.

Malarstwo Michała Sawaniuka inspirowane jest związkiem z naturą. To ona jest źródłem filozofii, marzeń i przeżyć Autora. Artysta wykorzystywał w swych pracach element dekoracyjności motywów pochodzących z obróbki ceramiki, takich jak struktura spękanej powierzchni.

W odrealnionym krajobrazie podstawowym elementem jest motyw drzewa - symbolu życia i siły. Samotne lub w grupach, często zagubione w nieprzychylnym im otoczeniu, na wiotkich, delikatnych pniach, rozrastają się w bujne korony o nienaturalnych kształtach. Artysta często stosuje barwy czyste i agresywne, tworząc budowane kontrastami barw kompozycje pejzażowe.

Na podstawie tekstu z katalogu wystawy.