Urodzony w Łodzi w 1941 r., wybitny fotograf, operator, reżyser i scenarzysta filmowy. W 1965 r. ukończył Wydział Operatorski tamtejszej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej. W 1994 r. otrzymał tytuł doktora, a w 2002 profesora zwyczajnego. W 2014 r. odznaczony złotym medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis”. Współpracował z Polską Kroniką Filmową, łódzką Wytwórnią Filmów Oświatowych oraz Przedsiębiorstwem Realizacji Filmów „Zespoły Filmowe”. Jest autorem wielu znakomitych filmów dokumentalnych, głównie krótko i średniometrażowych. Jego fotograficzna twórczość to nie tylko fotografia uliczna i reportaż z drugiej połowy XX wieku. To również realizowany konsekwentnie, przez dekady, projekt cechujący się ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Zdjęcia Dziworskiego mają również znaczenie historyczne i poznawcze. Wiele kadrów z jego fotograficznego zapisu, tworzonego trochę jakby, przy okazji, przez lata nie ujrzało światła dziennego. Pierwszy album pod tytułem „My View” ukazał się w 1981 r., w Wiedniu. Kolejny powstał dopiero w latach 90-tych. Wówczas zorganizowano również kameralne wystawy: w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu i Częstochowie. Fotografie Bogdana Dziworskiego należą do kanonu polskiej fotografii powojennej. To czarno-białe ujęcia, klasyczne w formie i treści wyrazu. Przedstawiają chwile z życia zwykłych ludzi: młodych i starych, ładnych i brzydkich, w pracy i podczas zabawy.