SYRENI ŚPIEW
Iza Moczarna-Pasiek "Syreni śpiew"
8 marca - 10 kwietnia, sala kameralna
Współpraca: 
SYRENI ŚPIEW - odgłos wydawany przez mityczne istoty, pół-kobiety, pół-ryby, wabiący żeglarzy ku zgubie.
„Syreny”, które zapraszają nas na wystawę (...) są inne, niż mógłby tego oczekiwać beztroski podróżny. To nie młode, ponętne istoty, lecz dojrzałe kobiety, niektóre nawet stare i pomarszczone. I nie wiodą na cielesne pokuszenie, lecz ku duchowemu przeżyciu. To pierwsze złamanie konwencji i zaskoczenie, jakie przeżywa odbiorca w zetknięciu z pieśnią tych Syren. Pierwsze, lecz nie ostatnie, bo im wyżej wstępujemy na kolejne poziomy wtajemniczenia, tym większe nasze zdziwienie i poruszenie. Grupa dojrzałych i starszych pań, mieszkanek Ustki i okolic, we współpracy z wrocławską artystką, Izą Moczarną-Pasiek, zabiera nas w pasjonującą podróż po ścieżkach i labiryntach swojej kobiecości. Pozornie robią to, co od tysięcy lat robiły wszystkie matki i babcie: haftują, lepią, pieką ciasteczka, szyją sukienki, by pójść w nich na spacer nad morze… Ale „zwykłość” i konwencjonalność owych czynności to tylko pozory – każda z nich zostaje użyta jako narzędzie kobiecego buntu. Każda z nich staje się pretekstem do śmiałej, twórczej wypowiedzi. Każda łamie kolejne stereotypy jak zapałki. Krok po kroku wstępujemy po spirali ku tajemnicy kobiecej egzystencji, a przed naszymi oczami rodzą się i dojrzewają przejmujące historie dziewczynek, dziewcząt, kobiet i staruszek, które splatają się w jedną, chóralną opowieść o KOBIECOŚCI – wzruszający, mądry, odważny SYRENI ŚPIEW. To głos, który ma potężną moc dawania nowego życia, głos pełen miłości i nadziei. Strzeżcie się, którzy tu wchodzicie: SYRENI ŚPIEW to nie kolejna wystawa kobiecego rękodzieła, lecz niezwykła, poruszająca podróż do źródeł człowieczeństwa, do początków naszego istnienia. Każdy, kto podąży za tym głosem, będzie musiał (...) zejść jednocześnie w mroczne i niebezpieczne głębiny TAJEMNICY KOBIECOŚCI. I – być może – narodzić się na nowo. / Katarzyna Kopias-Czekay
Projekt SYRENI ŚPIEW zaprosił dojrzałe kobiety do refleksji nad swoją kobiecością. Do spojrzenia na różne jej aspekty i odnalezienia granicy pomiędzy tym, co własne/osobiste, a tym, co narzucone przez kulturę i społeczeństwo. Przez okres dziesięciu miesięcy spotykałyśmy się w gościnnej przestrzeni Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej, gdzie dyskutowałyśmy, śmiałyśmy się, płakałyśmy, spierałyśmy, czytałyśmy, śpiewałyśmy i oddychałyśmy świadomie, eksplorując różne obszary kobiecości i badając ich granice. Naszym odkryciom nadawałyśmy fizyczny kształt poprzez akt twórczy, korzystając z form działania stereotypowo kojarzonych ze słowem „babcia” (dzierganie, szycie, gotowanie, haftowanie, pieczenie ciastek, lepienie pierogów). / IMP
Iza Moczarna-Pasiek - artystka, fotografka, feministka. W swoich projektach walczy ze stereotypowym postrzeganiem kobiecości. Ukazuje obszary kobiecego życia ukryte za zasłoną tabu zbudowanego przez religię i kulturę polskiego społeczeństwa. Jest autorką pierwszego w Polsce „Kalendarza Amazonek 2005”, w którym kobiety po mastektomii pozują do aktów, projektu „Cięcie”, w którym modelkami są łyse kobiety czy „Hardej Wenus”, gdzie przed obiektywem rozbierają się kobiety większych rozmiarów.
SIEDEM TAŃCÓW II
Zuzanna Janin "Siedem tańców II"
Wernisaż: 7 kwietnia (czwartek), godz. 18:00
7 kwietnia - 8 maja, sala główna
Współpraca: 
"Zuzanna Janin pracuje seriami, a impulsów do pracy dostarcza jej nieustannie zmieniająca się rzeczywistość. Wciąż na nowo podejmuje eksperymenty z materiałami i technikami, by poszerzyć możliwości porozumiewania się z publicznością. Cechy jej prac to różnorodność, warstwowość, nakładające się obrazy. Wspólnym mianownikiem jest postawa artystki, którą określić można jako kompulsywną potrzebę podążania za wyznawanymi przez siebie wartościami i bezwzględną szczerość. (…) Pamięć jest miejscem, z którego Zuzanna Janin obserwuje świat zewnętrzny. Swoje prace, zakorzenione w doświadczeniu i obserwacji, otwiera na idee nas wszystkich. Wystawa Siedem tańców dobrze pokazuje tę rozpiętość – od jednostki do społeczności. Od tego, co osobiste, do tego, co da się uogólnić. Pokazuje nie tyle czające się między tymi obszarami napięcie, ile raczej płynność, łączenie się jednego z drugim. (...) Zdjęcie samej artystki, autoportret Selfie. Czarna jak ja uchodzić może za motto całej wystawy. Autorka niknie w ciemności, ma zamknięte oczy. Zabieg ten kieruje nasze myśli nie tyle ku dość oczywistemu stwierdzeniu, że obrazy, które śledzimy na wystawie, narodziły się w jej wyobraźni, ile sugeruje dystansowanie się artystki od otwartego wspominania o autobiografii. Zamknięte oczy Zuzanny Janin są także symbolicznym podsumowaniem jej postawy artystycznej. Jej gestem skierowanym do nas, widzów. Z jednej strony bowiem w jej dziełach dostrzec można wyraźny akcent położony na komunikację, kontakt – artystce zależy na porozumieniu z widzem. Z drugiej jednak sztuka zawiera w sobie coś, czego nie da się przekazać w logiczny, uporządkowany sposób. Zawiera w sobie pierwiastek irracjonalny, intymny, emocjonalny. Portretując się z zamkniętymi oczami, artystka mówi: a teraz kolej na was. (...)" / Magdalena Ujma
Zuzanna Janin - urodzona w 1964 w Warszawie, rzeźbiarka, autorka instalacji, wideo instalacji, fotografii i działań performatywnych. Studiowała na ASP w Warszawie i ECAV Sierre w Szwajcarii. Zajmuje się tematyką miejsca, pamięci i czasu, a głównym motywem jej prac jest wizualizacja nieuchwytnego stanu “pomiędzy”. Artystka transformuje odnalezione fragmenty pamięci osobistej, uniwersalizując je i zderzając z pamięcią zbiorową i obrazami powszechnej historii na tle współczesnych problemów społecznych i politycznych. Brała udział w Biennale w Istambule, Biennale w Sydney, Sonsbeek’93, Biennale w Liverpool, a także w 54 Biennale Sztuki w Wenecji w prezentacji Rumunii. Jej prace prezentowane były na pokazach wideo i wystawach indywidualnych w: Kunstverein w Salzburgu Galerii Zachęta, Centrum Sztuki Współczesnej, Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa), Kunsthalle w Wiedniu, Królikarnia-Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie, MAM, Museum of Modern Art, Rio de Janeiro, Galerii Entropia we Wrocławiu, Galerii Foksal w Warszawie. Współpracuje z Galerią lokal_30 w Warszawie.