RZECZYWISTOŚĆ I WYOBRAŹNIA. 30 lat istnienia Instytutu Sztuk Pięknych
Otwarcie: 11 marca (czwartek)
11 marca - 6 czerwca | sala główna
* W związku z panująca sytuacją otwarcie wystawy, które odbędzie się 11 marca (czwartek), dostępne będzie dla naszych gości w wersji online o 18:00 na naszym Facebooku oraz kanale YouTube. O możliwości zwiedzania wystawy będziemy informować Państwa na bieżąco.
Współpraca: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Wydział Sztuki, Instytut Sztuk Pięknych UWM w Olsztynie
Trzydzieści lat istnienia Instytutu Sztuk Pięknych to okazja do podsumowań, a także refleksji na temat roli sztuki w życiu człowieka, jak i całych społeczeństw. Instytut Sztuk Pięknych, funkcjonując w strukturach akademickich, najpierw Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a od 1999 roku Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, przeszedł wiele przeobrażeń, nieustannie wzmacniając swoim potencjałem rolę uczelni w kształtowaniu przyszłości naszego regionu, kraju, a w szerszej perspektywie świata.
W dzisiejszych czasach, zdominowanych przez rozwój gospodarczy i technologiczny związany z produktem, jesteśmy szczególnie narażeni na jednokierunkowe widzenie świata, którym rządzą prawa ekonomii i rynku. Podnoszenie poziomu i jakości życia niebezpiecznie zawęża się do aspektów materialnych. Dlatego sztuka jest tak ważna dla harmonijnego funkcjonowania społeczeństwa. Sztuka bowiem ma moc wyrwania z uśpienia, znużenia codziennością. Stawia pytania o sens, dotykając, często w sposób kontrowersyjny, tematów tabu. Wytrąca z torów myślenia, do których byliśmy przyzwyczajeni. Dostarcza bodźców do zmiany kierunku. Inspiruje, a tym samym otwiera nowe perspektywy, które można przełożyć na jakość życia codziennego. Sztuka potrafi pobudzić intelektualnie i emocjonalnie, a poruszeni emocjonalnie, możemy dokonać realnej zmiany, redefiniując własne człowieczeństwo i siłę jego wzrastania ku lepszym wizjom istnienia świata.
Z okazji Jubileuszu otwarta zostaje wystawa prezentująca aktualne dokonania twórcze artystów związanych z Instytutem Sztuk Pięknych. Na wystawie zobaczyć można szerokie spektrum działań w takich obszarach jak projektowanie graficzne, multimedia, fotografia, rzeźba, grafika warsztatowa, malarstwo, które w oparciu o wielokierunkowe wzajemne przenikanie się rzeczywistości i wyobraźni, stawia pytanie o źródła inspiracji, stając się mottem przewodnim obchodów trzydziestolecia istnienia Instytutu Sztuk Pięknych.
dr hab. Violetta Kulikowska-Parkasiewicz, prof. UWM
Dyrektor Instytutu Sztuk Pięknych
UCZESTNICY WYSTAWY:
dr hab. Zygmunt Droński, prof. UWM / dr hab. Małgorzata Chomicz, prof. UWM / dr hab. Antoni Grzybek, prof. UWM / dr hab. Marzena Huculak, prof. UWM / dr hab. Wioletta Jaskólska, prof. UWM / dr hab. Violetta Kulikowska-Parkasiewicz, prof. UWM / dr hab. Piotr Obarek, prof. UWM / prof. dr hab. Janusz Połom / dr hab. Marek Szczęsny, prof. UWM / dr hab. Aleksander Woźniak, prof. UWM / dr hab. Renata Zimnicka-Prabucka, prof. UWM / dr hab. Maja Baranowska / dr Joanna Bentkowska-Hlebowicz / dr hab. Andrzej Popiel / dr Izydor Borys / dr Jarosław Bujny / dr Anna Drońska / dr Jan Rogało / dr Miłosz Piotrowski / mgr Maciej Łojewski / mgr Zbigniew Urbalewicz / mgr Marcin Piotrowicz oraz zaproszeni goście
KOMPOZYCJE
Otwarcie: 18 marca (czwartek)
18 marca - 6 czerwca 2021 | sala kameralna
* W związku z panująca sytuacją otwarcie wystawy, które odbędzie się 18 marca (czwartek), dostępne będzie dla naszych gości w wersji online o 18:00 na naszym Facebooku oraz kanale YouTube. O możliwości zwiedzania wystawy będziemy informować Państwa na bieżąco.
Współpraca: 
Wystawa w olsztyńskim BWA przypomina sylwetkę Bolesława Utkina, prezentując liczny zestaw jego malarskich prac kompozycyjnych. Obrazy tego ciekawego artysty, które będzie można obejrzeć w Galerii Sztuki BWA pochodzą z kolekcji prywatnych.
Bolesław Utkin urodził się w 1913 r. w Moskwie, zmarł w Warszawie w 1993 r. Zajmował się malarstwem sztalugowym, ściennym, projektowaniem i dekoracją wnętrz.
Od roku 1914 związany był z Łodzią. Tu w 1932 r. ukończył Zawodową Szkołę Graficzną, gdzie poznał Władysława Strzemińskiego. W latach 1945-1950 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie otrzymał w 1950 r. dyplom na Wydziale Architektury Wnętrz kierowanym przez Ludwika Tyrowicza i Władysława Strzemińskiego. Współpracował z Katarzyną Kobro i Strzemińskim przy realizacji i ekspozycji ich prac, także przy tworzeniu sali neoplastycznej według projektu Strzemińskiego w Muzeum Sztuki w Łodzi. Po studiach pracował jako nauczyciel rysunku, od roku 1955 zajmował się projektowaniem wnętrz, pisywał artykuły do czasopism artystycznych. Współpracował przy rekonstrukcji Sali Neoplastycznej autorstwa Strzemińskiego w Muzeum Sztuki w Łodzi w latach 60., a także przy rekonstrukcji rzeźb Katarzyny Kobro w latach 70. XX wieku, zaprojektował też II salę neoplastyczną dla łódzkiego Muzeum Sztuki.
Artysta związany z awangardowym środowiskiem łódzkim. W swojej twórczości odwoływał się do tradycji konstruktywistycznej, wypracowanej przez Malewicza, Rodczenkę, Tatlina. Jego twórczość cechują rygor, zgeometryzowane formy, czyste barwy. Malował cykle obrazów: w latach 1930-1949 były to pejzaże, później kompozycje geometryczne, a także cykle zatytułowane Kości, Morze, Miasto.
Twórczość artysty prezentowana była m.in. w Warszawie (Galeria Zachęta, 1978) oraz w Łodzi (BWA, 1983). Liczne jego prace znajdują się w Muzeum Sztuki w Łodzi.
O swoim malarstwie tak mówił w jednym z wywiadów (Dziennik Łódzki z 5.01.1989): „Koncepcję czerpię zarówno ze świata techniki i geometrii jak i z natury dostarczającej bogactwo i różnorodność zjawisk. Nawiązuję do dwóch równoległych tendencji w sztuce: geometryzowania kształtów oraz stosowania linii płynnej, biologicznej...”.