Die Liebe höret nimmer auf! – Miłość nigdy nie ustaje!
otwarcie: 1 kwietnia, godz. 18:00
1 kwietnia – 1 maja 2022 | sala kameralna
W dniu otwarcia wystawy 1 kwietnia o godz. 18:00 zapraszamy na spotkanie z artystką.
_____
Wystawa laureatki Grand Prix XII Quadriennale Drzeworytu i Linorytu Polskiego
„Apokalipsa we fragmentach” towarzyszy mi od 2012 roku a swą kulminację i finał znajduje tu w Olsztynie w 2022. Jest cyklem prac, których bazą są drzeworyty Albrechta Dürera ilustrujące Apokalipsę Św. Jana z 1498 roku, stworzone na progu, jak się ówczesnym wydawało, końca świata, który miał nastąpić w 1500 roku. Z pewnością jesteśmy tego końca bliżej niż kiedykolwiek balansując na cienkiej linii klimatycznego kryzysu i wojny totalnej, krocząc pewnie w jednym kierunku niczym Samael, Anioł Śmierci, Ślepy bóg. Jednak w tym dualistycznym i antagonistycznym świecie nawet Samael ma swojego przeciwnika i przeciwniczkę, których imienia nie poznałam, ale widziałam ich wiele razy, w przygranicznych punktach recepcyjnych z zakasanymi rękawami niosących kartony z żywnością, w lasach z ciężkimi plecakami wypełnionymi pierwszymi potrzebami ratującymi życie, na dworcach, na froncie, w busie zapakowanym lekami pędzącym prosto w piekło wojny.
Kiedy po trudach zimy przychodzi wiosna, śpiew ptaków mówi mi, że kolejny cykl dobiega końca, że życie znowu wygrywa a „miłość nigdy nie ustaje”.
Jolanta Rejs urodziła się w 1982 roku, mieszka i pracuje w Talkach na Mazurach. Absolwentka Royal Academy Schools, Royal Academy of Arts (2012) i Goldsmiths College, University of London (2009). Laureatka między innymi Grand Prix, Quadriennale Drzeworytu i Linorytu Polskiego, British Institution Award oraz Glenfiddich Artist in Residence. Prace Rejs prezentowane były na Międzynarodowym Triennale Grafiki, Triennale Polskiej Grafiki, Jerwood Drawing Prize, Multiplied, The London Original Prints, MOT International Projects, Bite: Artists Making Prints, Summer Exhibition, Royal Academy of Arts oraz wielu innych wystawach.
Praktyka artystyczna Jolanty Rejs zawarta jest pomiędzy dwoma obliczami grafiki, prezentuje ona przejście i relację pomiędzy analogowym a cyfrowym. W swojej praktyce tworzy język wizualny zagubiony w tłumaczeniu między dwiema technikami: drzeworyt - najwcześniejsza technika stosowana do reprodukcji obrazu oraz cyfrowa - najszybsza, najnowsza i najdokładniejsza reprodukcja rzeczywistości. Proces ten pozostawia szczególny rezultat, który stworzyć jest w stanie tylko „niedoskonałość” ludzkiej ręki.
JAKO W NIEBIE TAK I NA ZIEMI
otwarcie: 8 kwietnia, godz. 18:00
8 kwietnia – 15 maja 2022 | sala główna
KURATORKA: Ewa Borysiewicz
W dniu otwarcia wystawy 8 kwietnia o godz. 18:00 zapraszamy na spotkanie z artystką i kuratorką.
Tytuł wystawy Karoliny Bielawskiej można interpretować jako model relacji mikro- i makrokosmosu. W ujęciu proponowanym przez wczesnonowożytnych alchemików ten pierwszy oznaczać ma jednostkę, drugi natomiast wskazuje wspólnotę lub wszechświat. Maksymę „jako w niebie, tak i na ziemi” zaczerpniętą z Tabula Smaragdina przypisuje się Hermesowi Trismegistosowi, patronowi triady religia – nauka – sztuka. „To, co jest na ziemi, zgadza się z tym, co na niebie, a to, co w niebie, zgadza się z tym, co w ziemi” – co za tym idzie, wszystko, co dzieje się na jednej płaszczyźnie rzeczywistości, wydarza się również w pozostałych jej wymiarach.
Zrozumienie zjawiska w mikroskali prowadzi do przeniknięcia jego istoty w skali makro, a pojęcie zasady kierującej szczegółem jest konieczne do zgłębienia tajemnicy ogółu. Do nabycia tej cennej umiejętności niezbędna jest uważna obserwacja, zmiana perspektywy, dystans. To one wyznaczają granice szeroko rozumianego horyzontu, któremu artystka poświęca szczególną uwagę w wystawie w BWA Olsztyn. Konstelacja to słowo równie dobrze opisujące nową koncepcję Bielawskiej – samostanowiące, pojedyncze prace artystka układa w zmienne konfiguracje, opierające się na większym przestrzennym porządku i jednocześnie kwestionujące go.
Kompozycje Bielawskiej, nierzadko przywołujące antropomorficzne lub animalistyczne skojarzenia, stanowią kontynuację refleksji artystki skupionej wokół zawiłości rozpiętych na linii człowiek – otoczenie. W pracach z cyklu „Warstwa ochronna” (2020), „Dwie strony” (2021) czy instalacji „Torque” (2021) poruszone zostały kwestie poczucia opresji, specyfiki konfliktu, walki o dominację i wreszcie potrzeby zbudowania równowagi. Stosując charakterystyczne, dynamiczne gesty, artystka nadaje kształt i sile, i słabości. Na surowych płótnach uchwyca precyzyjne ciosy przeplatające się ze skutecznymi unikami, które ostatecznie formuje w dumne (z całym brzemieniem ambiwalencji, które konotuje to określenie) sylwety. Prace Bielawskiej nie mają ilustracyjnego charakteru. Ich sens zawiera się w grze napięć i rytmie wypracowanych wyrazistych form. Nowe realizacje wykorzystują rygorystycznie określony repertuar form i barw, pod którymi tym razem kryje się problem skali i zależności, traktujący jednostkę jako jeden z elementów rozbudowanej całości. Wszystkie jej części są równoważne, jednak, gdy któraś z nich szwankuje, zachwianiu ulegają pozostałe człony, co prowadzi do nadwyrężenia całego układu.
ARTYSTKA:
Karolina Bielawska (ur. 1986, Olsztyn), absolwentka Wydziału Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2015). Dyplom magisterski obroniła w Pracowni Przestrzeni Malarskiej Leona Tarasewicza i Pawła Susida. Artystka wizualna, w swoich pracach wykorzystuje malarstwo i rzeźbę. Łączy różne techniki oraz materiały malarskie, takie jak płyty gipsowe, emalie, masy bitumiczne, lakiery. Jej twórczość często odnosi się do historii i kontekstu miejsca. Stypendystka MKiDN (2017, 2020), finalistka konkursu Strabag Artaward International 2021. Jej prace były pokazywane m.in. w: Palazzo San Giuseppe w Polignano a Mare (2022), Galerii Dobro w Olsztynie (2021), Galerii Wschód w Warszawie (2021, 2018), Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim (2019), Fundacji Stefana Gierowskiego w Warszawie (2019, 2018), Glassyard Gallery w Budapeszcie (2018), Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu (2017). Mieszka i pracuje w Warszawie, jest reprezentowana przez Galerię Wschód w Warszawie.
KURATORKA:
Ewa Borysiewicz (ur. 1985), absolwentka Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Uczęszczała na zajęcia z historii sztuki i kultury wizualnej na Freie Universitaet w Berlinie i Central European University w Budapeszcie. Członkini zespołu kuratorskiego (pod kierownictwem Andy Rottenberg) realizującego wystawę “Obok. Polska - Niemcy. 1000 lat historii w sztuce” w Martin - Gropius - Bau w Berlinie. Autorka publikacji na temat subwersywnego potencjału technik non - camerowych na przykładzie oeuvre Juliana Józefa Antonisza (Rausz kinetyczny, wyd. 40 000 malarzy). Kuratorka i współkuratorka wystaw. Od 2012 do 2019 zatrudniona w Instytucie Adama Mickiewicza na stanowisku ekspert / kurator ds. sztuk wizualnych. Autorka tekstów na temat sztuki współczesnej publikowanych w polskich (Vogue, Przekrój, Znak) i zagranicznych (SPIKE, Flash Art, Art/Agenda, Camera Austria) magazynach. Od 2018 współtworzy projekt “Friend of a Friend”. Współpracuje z magazynem BLOK od 2020 roku.
PARTNER WYSTAWY: 
SPONSOR WYSTAWY: 