OTWARCIE:
23 października (czwartek), godz. 18:00

OPRAWA MUZYCZNA WERNISAŻU:
Maciej Trzeszczkowski TAS

CZAS TRWANIA I MIEJSCE:
23 października – 16 listopada 2025
HALA URANIA | BWA Olsztyn | al. Marsz. J. Piłsudskiego 44

KURATORKA:
Monika Sadowska 

Świat, który nas otacza, podlega nieustającym zmianom. Przekształcamy go, często nie myśląc o konsekwencjach. To, co jeszcze niedawno stanowiło punkt odniesienia, dziś znika lub traci swoje znaczenie. To, co kiedyś wydawało się trwałe i znajome, staje się jedynie śladem, zapisem dawnego porządku. W tej płynnej rzeczywistości twórczość Wojciecha Tylbora-Kubrakiewicza jest próbą ocalenia fragmentów, które odchodzą w niepamięć.

Wystawa „Mapy utraconego krajobrazu” jest zderzeniem tego, co realne i wyobrażone, fizyczne i symboliczne. Prace artysty tworzą swoistą topografię pamięci – zapis wędrówki po miejscach, które niegdyś były domem, a dziś są jedynie cieniem własnej historii. To pejzaże pozbawione obecności, lecz wypełnione emocją – ciszą, nostalgią i pytaniem o to, co w nas pozostaje…

W tych grafikach kryje się doświadczenie, które australijski filozof Glenn Albrecht nazwał solastalgią – uczucie melancholii, bólu i dezorientacji wywołane utratą środowiska, które kiedyś dawało poczucie domu. To nostalgia zakorzeniona w teraźniejszości, tęsknota za miejscem, które trwa, choć z każdą chwilą coraz bardziej wymyka się rozpoznaniu.

Tylbor-Kubrakiewicz czerpie z obserwacji konkretnego świata, tak mu bliskiego amerykańskiego Środkowego Zachodu, z jego surowością i monumentalnością – lecz przetwarza go w uniwersalny język. Architektura, pejzaż, linie horyzontu i geometryczne podziały przestrzeni tworzą nowy rodzaj mapy, takiej, która nie wskazuje drogi, lecz uczy nas patrzenia. To zapis wrażliwości, próba uchwycenia granicy między pamięcią a zapomnieniem, między światem, który odchodzi, a tym, który pozostaje.

„Mapy utraconego krajobrazu” to wystawa o utracie, ale też o trwaniu. O potrzebie zapisu tego, co znika. O nadziei, że żyjąc w epoce gwałtownych zmian, dotykających nie tylko natury, a także naszej wrażliwości, możemy ocalić nie tyle same miejsca, ile sposób ich odczuwania.

_____

Wojciech Tylbor-Kubrakiewicz – urodził się w 1974 roku w Warszawie. W latach 1996–2001 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w 2001 roku w pracowni prof. Mariana Czapli. Aneks z grafiki warsztatowej pod kierunkiem prof. Rafała Strenta. Od 2001 roku jest związany zawodowo z Wydziałem Grafiki ASP w Warszawie. W 2010 roku uzyskał tytuł doktora. W latach 2016–2018 pracował jako Visiting Professor w School of Art, Architecture and Design na Indiana University w Bloomington, USA. W 2019 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego. Profesor ASP. Jest autorem ponad dwudziestu wystaw indywidualnych w kraju i za granicą oraz uczestnikiem ponad stu pięćdziesięciu wystaw zbiorowych. W 2024 roku otrzymał wyróżnienie na 20th International Triennial of Graphic Art Frechen w Niemczech. W 2023 roku zdobył Grand Prix na XIII Quadriennale Polskiego Drzeworytu i Linorytu w Olsztynie. W 2018 roku otrzymał Merit Prize na 18th International Print Biennial Exhibit w Tajwanie. W 2015 roku zdobył Grand Prix na 6th Splitgraphic International Graphic Art Biennial w Chorwacji. W roku 2008 zdobył Museums and Collections Services Acquisition Award w konkursie Edmonton Print International w Edmonton w Kanadzie. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Uniwersytetu Alberty w Edmonton w Kanadzie, Międzynarodowego Biennale Grafiki Guanlan w Chinach, Narodowego Muzeum Sztuki na Tajwanie oraz Stowarzyszenia Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie.